Druty temperaturujące

Termopara typu K: termopara niklowa-nickel-siliconowa jest najpopularniejsza w zakresie pomiaru temperatur powyżej 500℃. Skład chemiczny dodatniego elementu KP to: Ni:Cr≈90:10, a skład chemiczny ujemnego elementu KN to: Ni:Si≈97:3. Zakres temperatur użytkowych wynosi od -200 do 1300℃, z dobrą liniowością, dużą siłą elektromotywną, wysoką czułością, stabilnością i jednorodnością oraz odpornością na utlenianie.

Termopara typu N: termopara Ni-CrSI-Ni-Si-magnezowy, dodatnia elektroda NP skład chemiczny to Ni: Cr: Si≈ 84.4:14.2:1.4, ujemna elektroda NN skład chemiczny to Ni: Si: Mg≈ 95.5:4.4:0.1, zakres temperatur użytkowych -200 ~ 1300℃. Termopara typu N ma zalety większej siły elektromotorycznej, wyższej wrażliwości, lepszej stabilności i jednorodności, silnej odporności na utlenianie oraz nie jest wpływowana przez krótkodystansowe uporządkowanie, a jej wydajność ogólna jest lepsza niż termopary typu K. Termopary typu N nie mogą być używane bezpośrednio przy wysokich temperaturach w atmosferze siarkowodornej, redukującej lub mieszanej (utleniającej i redukującej), oraz w próżni, a ich stosowanie w atmosferze słabo utleniającej nie jest zalecane.

Termopara typu J: termopara żelazo-miedź-niklowa, znana również jako termopara żelazo-Constantan. Skład chemiczny pozytywnego JP to czyste żelazo, a negatywny JN to stop miedzi z niklem, znany również jako Constantan, którego skład chemiczny to miedź: nikkel ≈ 55%-45% oraz mała, ale bardzo ważna ilość kobaltu, żelaza, manganu i innych elementów. Choć nazywany jest Constantanem, w odróżnieniu od nichro-Constantanu i miedzi-Constantanu, Constantan nie może być zastąpiony przez EN lub TN. Termopara typu J obejmuje zakres pomiarowy temperatur od -210 do 1200℃, a zwykle używany zakres temperatur to 0 do 750℃. Ma zalety dobrej liniowości, wysokiej elektromotoryczności, wysokiej wrażliwości, dobrej stabilności i jednorodności. Może być stosowana w próżni, w atmosferze utleniającej, redukującej i bezczynnej, ale pozytywny element żelaza utlenia się szybciej przy wysokich temperaturach, co ogranicza jej zastosowanie, a nie może być używana bezpośrednio w atmosferze wulkanizacyjnej przy temperaturze 500℃ bez ochrony.

Termopara typu E: Termopara złożona z nichlu, miedzi i niklu, znana również jako termopara nichlowa-constantanowa, pozytywny EP to stop nichlowy-10, skład chemiczny jest taki sam jak KP, negatywny EN to stop miedzi-niklowej, skład chemiczny to 55% miedzi, 45% niklu oraz mała ilość kobaltu, manganu, żelaza i innych elementów. Temperatura pracy termopary wynosi -200~900℃. Termopara typu E generuje największe naprężenie elektromotoryczne i ma wysoką czułość spośród wszystkich termopar, co umożliwia pomiar małych zmian temperatury. Jest niewrażliwa na korozyjne oddziaływania w środowiskach o wysokiej wilgotności i nadaje się do użytkowania w środowiskach o wysokiej wilgotności. Termopara typu E charakteryzuje się także dobrą stabilnością, odporność na utlenianie jest lepsza niż u termopar miedź-constantan i żelazo-constantan, może być stosowana w atmosferze utleniającej, ale nie nadaje się do bezpośredniego użytkowania w wysokotemperaturowych warunkach siarkowych czy redukujących, ze względu na brak jednorodności termoelektrycznej.

Termopara typu T: termopara miedź-miedź-niklowa, znana również jako termopara miedź-Constantan. Jej dodatnia elektroda TP to czysta miedź, a ujemna elektroda TN to stop miedzi z niklem, nazywany również Constantanem. Jest powszechnie stosowana w parze nichrom-Constantan EN, ale nie w parze żelazo-Constantan JN, chociaż obie noszą nazwę Constantan. Zakres pomiarowej temperatury termopary miedź-miedź-niklowej wynosi -200~350℃. Termopary typu T mają dobrą liniowość, dużą siłę elektromotoryczną, wysoką czułość, dobrą stabilność i jednorodność, zwłaszcza w strefie temperatur -200~0℃, gdzie charakteryzuje się lepszą stabilnością. Ze względu na słabe odporność na utlenianie miedzi przy wysokich temperaturach, zakres użytkowania jest ograniczony.

Funkcją przewodu kompensacyjnego termopary jest przedłużenie elektrody gorącej, czyli przeniesienie zimnej części termopary oraz połączenie z przyrządem pokazującym, tworząc w ten sposób system pomiaru temperatury. Temperatura pracy wynosi od -25 do 200℃. Nasze produkty to termopary typu KX, NX, EX, JX, TX, SC/RC, KCA, KCB, WRENC z przewodem kompensacyjnym, stosowane w różnych urządzeniach i kablowych układach pomiarowych temperatury.

Każdy rodzaj termopary może być izolowany i można dostarczyć wspierający kabel.